Unsupervised…

and the possibilities are endless…..

Die vlieger ging zeker op voor Juul de eerste dagen alleen thuis. Breken z’n nu met z’n drietjes de tent af of niet? Nu bleek na een dag of twee bij thuiskomst dat meneer geen lucht meer kreeg en totaal geen energie meer had. De eerste gedachten die door je hoofd schieten zijn enge ziektes. Natuurlijk met de dood tot gevolg want doemscenario’s draaien nu eenmaal automatisch in mijn brein. All goes to shit want dan ben je tenminste op het ergste voorbereid, zoiets.

Ennieweejz, eerste ritje dierenarts bleek teleurstellend. Een kitten, strak van de adrenaline die voorgaande symptomen niet laat zien, geen koorts, niets kunnen voelen, geen rare dingen kunnen vinden. Wacht het maar af, was de mededeling. Bij thuiskomst kakt hij helemaal in en dan moet je gaan werken. Hell !!! Gelukkig bleef hubbie thuis voor supervisie en die hield me op de hoogte. Uiteindelijk gebeld en een tweede afspraak gemaakt voor een foto en die bleek ook in orde, alles op z’n plek, geen breuken en scheuren. Wel de uitleg dat het een hersenschudding en/of toch een kneuzing kon zijn. Katten zijn immers experts in pijn verbergen. Zo bleek ook. Hij had pijn. Uitzitten dus. De theorie is ook dat hij van één van de krabpalen is gedonderd in z’n eigen waanzin.

Ondertussen zijn we een week verder en sinds gisteren is hij ontzettend opgeknapt en probeert de twee oudere bavianen weer te torpederen. Thx, Juul voor de extra grijze haren.